menu2

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η ιστορία του ΟΤΕ στην περιοχή μας- Συνεντεύξεις

Η ιστορία του ΟΤΕ στην περιοχή μας
 
Συνάδελφοι και συναδέλφισες, είναι κοινή πεποίθηση ότι η ιστορία του ΟΤΕ στην περιοχή μας, του Οργανισμού στον οποίο εργαστήκαμε ή εργαζόμαστε που προσφέραμε και μας πρόσφερε που περάσαμε τα πιο καλά και παραγωγικά χρόνια της ζωής μας δεν είναι καταγεγραμμένη.
Ξεκινάμε τώρα μια προσπάθεια να γράψουμε την ιστορία αυτή μέσα από τις στήλες της εφημερίδας μας. Ήδη πολλοί συνάδελφοι έφυγαν από κοντά μας για πάντα χωρίς να έχουν καταγραφεί οι πολύτιμες για την ιστορία αναφορές τους και οι εμπειρίες στους. Είχαμε την τύχη και τη χαρά να επικοινωνήσουμε με 3 συναδέλφους οι οποίοι εργάστηκαν από τη δεκαετία του 1950, κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και οι οποίοι αναφέρθηκαν ευχαρίστως (και με συγκίνηση) σε γεγονότα της εποχής.
Ο Θανάσης Κραββαρίτης με το Δημήτρη Καψάλη

   Ελπίζουμε ότι και άλλοι συνάδελφοι που θα δουν και θα διαβάσουν αυτά που γράφουμε τώρα θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των τριών συναδέλφων και θα εισφέρουν με το δικό τους υλικό (φωτογραφίες και περιγραφές) στο γράψιμο της ιστορίας μας , της ιστορίας του ΟΤΕ στην περιοχή μας. Όσοι φίλοι χειρίζονται υπολογιστές και έχουν πρόσβαση στο internet θα μπορούν να δουν όλα τα στοιχεία αυτά καθώς και video που έχουμε καταγράψει με τις συνομιλίες-συνεντεύξεις των παραπάνω συναδέλφων στη γνωστή διεύθυνση www.metaximasotelamias.blogspot.com
Ο συνάδελφος Θανάσης Κραββαρίτης σημειώνει:
Πτυχίο απο τη σχολή ΤΤΤ στη Θεσ/νίκη, στις 26/11/1947
Απ’ ότι ενθυμούμαι ,αρχές του έτους 1950 ο ΟΤΕ από απόψεως δικτύου και εγκαταστάσεων στην περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας ήταν σε κακή κατάσταση. Υπήρξα πτυχιούχος της Σχολής Τ.Τ.Τ και διορίστηκα στον ΟΤΕ σαν Διοικητικό κα προσωπικό εκμεταλλεύσεως  τοποθετηθείς στο Τηλεπ. Κέντρο Καρπενησίου, σε αντικατάσταση του εκεί υπηρετούντος υπαλλήλου Νικολάου Γρηγοροπούλου, πτυχιούχου σχολής Τ.Τ.Τ λόγω στρατεύσεώς του. Στο Καρπενήσι τότε υπηρετούσε ένας μόνον διανομέας . Ανέλαβα υπηρεσία στις 30/3/1950 ως διοικητικός υπάλληλος και προσωρινός προϊστάμενος του Τηλεπ. Κέντρου. Η κατάσταση του ΟΤΕ στην περιοχή εκείνη καθώς και της Λαμίας ήταν τραγική λόγω της κατοχής των Γερμανο-Ιταλών και της δράσης των μονάδων αντιστάσεως των Ελλήνων. Όλα τα κατοικημένα χωριά των περιοχών ήσαν απομονωμένα τηλεπικοινωνιακώς λόγω καταστροφής των δικτύων και εγκαταστάσεων.
Σιγά-σιγά άρχιζε η ανασυγκρότηση του νέου τηλεπικοινωνιακού δικτύου και εγκαταστάσεων ίνα καταστεί δυνατή η εξυπηρέτηση των αποκλεισμένων κατοίκων πάσης επικοινωνίας μεταξύ των διότι καθημερινά καταστρέφονταν τόσο το δίκτυο του ΟΤΕ όσο και οι εγκαταστάσεις. Στο Καρπενήσι υπηρέτησα από 3/3/1960 έως 26/10/1982 οπότε μετετέθην τη αιτήσει μου στη Λαμία.
            

Γιώργος Γρηγοροτσώλης
         Συναντήσαμε το συνάδελφο Γιώργο Γρηγοροτσώλη, απ’ τους παλαιότερους και εξαιρετικά καλοστεκούμενους συναδέλφους και συζητήσαμε μεταξύ ενός καφέ και ενός τσίπουρου. Μας περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τις συνθήκες εργασίας, τις δυσκολίες για την επιβίωση, αλλά παράλληλα δεν παρέλειψε να τονίσει προς το τέλος της συζήτησης, εμφανώς συγκινημένος ότι «ο ΟΤΕ ήταν το χωράφι μας απ’ όπου τρεφόμασταν, ήταν το αμπέλι μας που πίναμε το κρασί» και για τους συναδέλφους είχε να πει μόνο καλά λόγια. Όσες πικρίες ενδεχομένως ένοιωσε ξεχάστηκαν κι’ απέμειναν σαν ανάμνηση τα ευχάριστα.
 Διορίστηκε στα Τ.Τ.Τ σε ηλικία 19 ετών το 1948. Οι ανάγκες τότε ήταν κυρίως στα δίκτυα όπου με 50-60 ακόμη άτομα εργάζονταν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Έτοιμο δίκτυο υπήρχε μόνο μεταξύ Αθήνας Λαμίας μέσω Μπράλου. Από την πρώτη μέρα και χωρίς να έχουν εκπαιδευτεί, έπρεπε ν’ ανέβουν σε κολώνες τις οποίες συνήθως «μάτιζαν» προκειμένου να επιτευχθεί το απαιτούμενο πολλές φορές ύψος των 14 μέτρων. Ήταν καθιερωμένο το οκτάωρο αλλά ποτέ δεν εφαρμοζόταν, δουλειά κάθε μέρα και την Κυριακή μέχρι το μεσημέρι. Το μεροκάματο ήταν 9 δραχμές και 30 λεπτά και για να καταλάβουμε την αξία τους ίσια που μπορούσαν να αγοράσουν μισή ρέγκα και λίγο ψωμάκι για να περάσουν μέχρι αργά το απόγευμα. Το 1949 που ιδρύθηκε ο ΟΤΕ και μετά ένα χρόνο από τότε κατάφεραν να χορτάσουν το ψωμί ή μάλλον τη μπομπότα.
Το πρώτο κέντρο που εξυπηρετούσε 200 τηλέφωνα έγινε στην Αινιάνων. Ήτανε τεχνολογία Siemens , ακόμη κι ο καυστήρας για τη θέρμανση Siemens ήτανε.
Τα πρώτα γραφεία του ΟΤΕ έγιναν στη Χαντζοπούλου και Βύρωνος ,ακολούθως στη Ροζάκη Αγγελή και τέλος  περί το 1963 στην πλατεία Ελευθερίας . Προϊστάμενος για πρώτη φορά έγινε ο Σκουλαρίκης του οποίου η καταγωγή δεν ήταν από τη Λαμία.
Συνολικά ο συνάδελφος Γρηγοροτσιόλης εργάστηκε 33 χρόνια και 7 μήνες.
Να είσαι καλά συνάδελφε Γιώργο, για να σε χαίρεται και να σε καμαρώνει η οικογένειά σου και να ελπίζουμε κι’ εμείς ότι μετά από κάποια χρόνια θα μπορούμε να αφηγούμαστε στους νεώτερους τα δικά μας πεπραγμένα.


(Της Ευριδίκης Σουγιά-Λευκαδίτη)
Με την ίδρυσή του ο ΟΤΕ το 1948 ανέλαβε την τηλεπικοινωνιακή ανάπτυξη της χώρας και παρ' όλο που ήταν δημόσιος οργανισμός λειτούργησε με ιδιωτικά κριτήρια. Αυτό τον οδήγησε σε αλματώδη ανάπτυξη και σε μια δεκαπενταετία έγινε ένα πρότυπο οργανισμού του δημοσίου και της χώρας
              Η Διοίκησή του αντιλήφθηκε ότι η καλή αμοιβή του προσωπικού και η παροχή σ΄ αυτό παροχών πολιτιστικού περιεχομένου θα οδηγούσε τον οργανισμό σε περαιτέρω ανάπτυξη. Έτσι απεφάσισε να ιδρύσει τη Λέσχη Προσωπικού ΟΤΕ Αθηνών η οποία με τις πολιτιστικές της δραστηριότητες έγινε ένας φωτεινός φάρος για το πανελλήνιο προσωπικό του ΟΤΕ , αλλά έγινε και επιθυμία πολλών επαρχιακών πόλεων ν' αποκτήσουν κι αυτές λέσχες.
Μητσάκης ,Κυροδήμος,Σουγιά,Παπαδημητρίου,Ταραράς
Στο Τηλεφωνικό κέντρο (Αγ. Νικολάου)
Ο ΟΤΕ όμως προχώρησε με φειδωλό τρόπο στην ίδρυσή τους, αρχίζοντας από μεγάλες πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη  η Πάτρα κ.λπ απ' αυτές που ήταν έδρες Συγκροτημάτων . Για μικρότερες ούτε λόγος. Στη Λαμία λειτουργούσε ο ΠΣΥΠ - ΟΤΕ που αντιπροσώπευε όλο το προσωπικό. Δεν υπήρχε τότε σύλλογος τηλεφωνητριών και σε μια συνέλευση των μελών του ο τότε πρόεδρος Ευάγγελος Μητσάκης μας μίλησε για ίδρυση λέσχης στη Λαμία, του αντιτείναμε ότι αυτό ήταν αδύνατο  και μας είπε "θα το παλέψουμε" απευθυνόμενος στον τότε προσωπάρχη Δροσογιάννη που ήταν Λαμιώτης  και ήταν πανίσχυρος μέσα στον ΟΤΕ , κατ' ουσία αυτός τον διοικούσε , προέρχονταν από τα Τ.Τ.Τ με νομικές σπουδές και είχε συμβάλλει τα μάλα στην ίδρυση και οργάνωση του ΟΤΕ. Στις εκλογές που έγιναν για τον ΠΣΥΠ  ΟΤΕ Λαμίας αντιπρόσωποι για τη ΓΑΣ εκλεχτήκαμε ο Ε. Μητσάκης και η υποφαινόμενη. Πήγαμε στην Αθήνα και μετά τις εργασίες της ΓΑΣ ο κ. Μητσάκης μέσω Αθηναίων συνδικαλιστών έκλεισε ραντεβού με τον κ. Δροσογιάννη. Όντως μας δέχτηκε στο Μέγαρο Διοίκησης του ΟΤΕ , στη Σταδίου 15. Εμένα με είχε πιάσει φόβος που θα συναντούσαμε τον πανίσχυρο Προσωπάρχη, νέα υπάλληλος ήμουνα, πρώτη φορά έμπαινα σε τέτοιες διαδικασίες. Ο κ. Μητσάκης, παλιά καραβάνα, μού ' λεγε," μη φοβάσαι, θα τα καταφέρουμε". Πράγματι μπαίνοντας στο γραφείο του ένας μικρόσωμος άνδρας μόλις που ξεχώριζε πίσω από ένα τεράστιο γραφείο, με βαμμένα μαλλιά, άψογο ντύσιμο με μαντηλάκι στο σακάκι του, μας λέει "Σας ακούω", μονολεκτικά.  Αρχίζει ο κ. Μητσάκης να του αραδιάζει πόσο απαραίτητο για το προσωπικό του κέντρου Λαμίας ήταν η ίδρυση της λέσχης, μετά γυρίζει σ' εμένα και μου λέει "εσείς δεσποινίς τι λέτε;". Άρχισα κι εγώ να του λέω πόσο θα ωφελήσει τους νέους υπαλλήλους η ίδρυση της λέσχης που πνίγονται στην επαρχιώτικη ζωή και με τρεμάμενη φωνή του είπα ένα στίχο του Boris Pasternak (Μπορίς Παστερνάκ) από το βιβλίο του "Δόκτωρ Ζιβάγκο" που είχε γίνει μπέστ σέλλερ την εποχή εκείνη "ουκ επ' άρτω  ζήσηται άνθρωπος". Ακολούθησε μια μικρή σιωπή και μετά σηκώθηκε, ήλθε μας χαιρέτησε και είπε.
Εκδρομή στη Μακεδονία το 1965
"Για την πατρίδα μου τη Λαμία και γι' αυτά που μου είπατε θα εισηγηθώ στο Δ.Σ του ΟΤΕ να αποφασίσει την ίδρυση Λέσχης στη Λαμία κατ' εξαίρεση γιατί οι μικρές πόλεις δεν είναι ακόμη στο πρόγραμμα".
Τον ευχαριστήσαμε και περιχαρείς γυρίσαμε στη Λαμία με τα καλά νέα . Όντως η υπόσχεσή του πραγματοποιήθηκε , έτσι το 1962 ιδρύθηκε η λέσχη Λαμίας . Κάναμε το καταστατικό , μετά εκλογές και βγήκε το πρώτο Δ.Σ της Λέσχης ΟΤΕ Λαμίας. Πρόεδρος ο Ε. Μητσάκης, Γραμματέας η Ε. Σουγιά-Λευκαδίτη, Ταμίας ο Σ. Κυροδήμος, Οργανωτικός Γραμματέας ο Γρηγόρης Παπαδημητρίου και μέλος ο Δ. Ταραράς. Μετά άρχισε η οργάνωση της λέσχης με τις άοκνες ενέργειες του Προέδρου, του Γρ. Παπαδημητρίου και του τότε Προϊσταμένου του Τ.Τ Λαμίας Βασίλη Κούτρη μας παραχωρήθηκε το κτίριο στην οδό Σκληβανιώτου - τώρα έχει κατεδαφισθεί- απέναντι ακριβώς από τον νυν ΟΤΕ.  Κατεβήκαμε στην Αθήνα και με τη βοήθεια του Β. Κούτρη αγοράσαμε πικάπ , ηχεία, δίσκους τόσο ελαφράς μουσικής όσο και κλασσικής. 
Πήγαμε στον Μπενρουμπή και παραγγείλαμε σερβίτσια με το λογότυπο "Λέσχη Προσωπικού ΟΤΕ Λαμίας", αυτό μας φάνταζε μυθικό. Επίσης πήραμε και σερβίτσια Γαλλικά Duralex που για πρώτη φορά κυκλοφορούσαν τότε, ποτήρια, πιάτα, πθάτα για γλυκό που ήταν έγχρωμα. Τώρα μπορεί όλα αυτά να φαίνονται κοινότυπα αλλά πριν περίπου 50 χρόνια σε μας φάνταζαν όλα σα πορσελλάνι Σεβρών. Κουρτίνες από το κατάστημα "Ρυθμός", αντίγραφα πινάκων, όσο για τα έπιπλα τα παραγγείλαμε στον φημισμένο επιπλοποιό "Παύλο" στη Λαμία δηλ. καναπέδες πολυθρόνες τραπεζάκια. Στολίσαμε «το σπίτι μας» , τη Λέσχη Προσωπικού Λαμίας και δώσαμε και τον πρώτο αποκριάτικο χορό της Λέσχης, έγινε το σώσε, είχαν έλθει συνάδελφοι από όλη τη Φθιώτιδα και τους γύρω Νομούς, όλοι ήμασταν νέοι με όρεξη για δουλειά και ευχάριστη ζωή, αυτή μας την παρείχε ο οργανισμός με τις καλές αμοιβές  κι εμείς σαν προσωπικό του τον απογειώσαμε και τον κάναμε έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς της Ευρώπης, αλλά με σκληρή δουλειά και με αντίξοες συνθήκες πολλές φορές. Η πολιτιστική προσφορά της Λέσχης συνεχίστηκε με βραδιές μουσικής, παιδικούς χορούς, εκδρομές , με ένα πλούσιο και εξυπηρετικό κυλικείο που ήταν ανοικτό από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ . Κάθε βράδυ η Λέσχη είχε γίνει στέκι των συναδέλφων και των φίλων τους καθώς και των οικογενειών τους. Σ' όλη τη Λαμία είχε μεγάλη απήχηση το έργο της ,το οποίο διοχέτευε στον κοινωνικό ιστό της πόλης. Οι λεπτομέρειες για τη λειτουργία της Λέσχης δεν είναι όλες διατυπωμένες εκτενώς, άλλωστε η μνήμη εξασθενεί αλλά και η απαρίθμησή τους κουράζει. Τελειώνοντας θέλω να ευχηθώ στους νέους συναδέλφους να στηρίζουν το πολιτιστικό τους κέντρο-έτσι λέγεται τώρα- και να το προωθούν. Ο κόσμος το έχει ανάγκη και εμείς οι παλιοί να πορευόμαστε με τις μνήμες μας όσο ακόμη θα ταξιδεύουμε με το καράβι που λέγεται "Ζωή".       Ευχαριστώ  Ευριδίκη Σουγιά - Λευκαδίτη
Δε χρειάζεται να συζητήσει κανείς επι μακρόν με τη συνάδελφο Ευριδίκη για να καταλάβει γιατί εξελέγη Γραμματέας της πρώτης Λέσχης μας . Δυναμική, μαχητική, ευαίσθητη ,με γνώσεις και μνήμη δυνατή, μια ωραία συνάδελφος

1 σχόλιο:

  1. ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟ ΔΡΟΣΟΓΙΑΝΝΗ ΩΣ ΕΝΑΝ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. ΕΙΜΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΣΟΓΙΑΝΝΗ, ΦΕΡΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ. ΤΟ e mail μου ΕΙΝΑΙ:drossoyanni@mail.gr.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΑΤΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή