menu2

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Α/Τ Πελασγίας. Δύσκολα και όμορφα χρόνια




Α/Τ ΠΕΛΑΣΓΙΑΣ—1990
Από δεξιά: Γοργογιάννης Θύμιος, Παπαδόπουλος Γρηγόρης, Τζίνας Δημήτρης, Κοτσιμπός Παναγιώτης, Μανταβέλης Νίκος, Τσατσανιάς Νίκος, Λαμπρόπουλος Δημήτρης, Καραπλής Θανάσης. Καθήμενοι: Κώστας Κωστούλας, Νίκος Μαλλιαρός, Τίμος Γιάννακας
                 Έχουν περάσει 20 χρόνια ακριβώς από τότε που βγάλαμε αυτή τη φωτογραφία. Τα μαλλιά μας έχουν ασπρίσει, έχουν πέσει, οι μνήμες όμως είναι ζωντανές και έντονες. Ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτό το κείμενο είναι για να αποτίσω φόρο τιμής και μνήμης στους δυο(2) συναδέλφους που τόσο πρόωρα και άδικα χάθηκαν. Τον Δημήτρη τον Τζίνα και τον Δημήτρη τον Λαμπρόπουλο. Ήταν στην ίδια ηλικία, είχαν τις ίδιες σπουδές και δούλευαν σχεδόν όλα τα χρόνια μαζί, στον υπέροχο Α/Τ Πελασγίας.
Η ζωή στους ασυρμάτους εκείνη την εποχή είχε πολλές δυσκολίες αλλά και μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή, άγρια ομορφιά. Πολλές φορές τα χιόνια το χειμώνα μας κρατούσαν αποκλεισμένους για αρκετές ημέρες, η ΔΕΗ κοβότανε, τα πετρέλαια πάγωναν , οι γεννήτριες έπρεπε να δουλεύουν ημέρα και νύχτα και έπρεπε μόνοι μας να δίνουμε λύσεις . Όμως ξέραμε ότι με την οικογένειά μας στη Λαμία επικοινωνούσαν καθημερινά οι συνάδελφοι που ήταν στην πόλη και νοιώθαμε σιγουριά. Αυτές ήταν μερικές από τις αιτίες που οι σχέσεις μας σφυρηλατούνταν και είχαμε γίνει πραγματικοί συνάδελφοι-αδέλφια. Όπως θα θυμόμαστε ,την εποχή εκείνη ήταν έντονα και τα πολιτικά πάθη. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να ξεφύγουμε, Έλληνες είμαστε  κι’ εμείς . Γίνονταν κάποιες φορές Ομηρικοί καυγάδες, θα’ λεγε κανείς ότι θα σκοτωθούμε. Το όμορφο όμως και θαυμαστό ήτανε ότι ,λες κι έδωνε κάποιος εντολή αμέσως σταματάγαμε και είτε συνεχίζαμε τη δουλειά μας είτε φτιάχναμε μεζέ και το ρίχναμε στο γλέντι. Χωρίς να έχουμε επηρεαστεί στο παραμικρό από τον προηγηθέντα καυγά μας. Θέλω να ομολογήσω ότι για μένα αυτές οι στιγμές ήτανε μαθήματα και ασκήσεις δημοκρατίας και θα το λέω πάντα όσο ζω. Και τα μαθήματα αυτά τα οφείλω εν πολλοίς στους αγαπητούς μου Δημήτρηδες τους δυο καλούς φίλους και συναδέλφους οι οποίοι τις περισσότερες φορές είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. 
Δημήτρη Τζίνα ( Μητσέ)
Δημητράκη Λαμπρόπουλε
θα σας θυμόμαστε πάντα

Κώστας Κωστούλας






Τσατσανιάς Νίκος, Γοργογιάννης Θύμιος, Γάκας Κώστας (κτηνοτρόφος), Μανταβέλης Νίκος, Τζίνας Δημήτρης, Λαμπρόπουλος Δημήτρης

Ο Θύμιος Γοργογιάννης ταϊζει τη ¨Μιλού"
 Πάντοτε στον Α/Τ Πελασγίας είχαμε σκυλιά τα οποία άξιζαν πολλά. Το συγκεκριμένο το λέγαμε Μιλού, ήταν βέλγικο λυκόσκυλο και στη φωτογραφία είναι 7-8 μηνών. Δεν άφηνε φίδι να πλησιάσει κοντά σε συναδέλφους, κυρίως οχιές που ήταν αρκετές , γαύγιζε δυνατά και άγρια για να μας ενημερώσει και ακολούθως επιτίθετο και το έκενε κομμάτια. Έχουμε πάρα πολλές ιστορίες συγκινητικές που δείχνουν την αφοσίωση και τη φιλία αυτών των σκυλιών.




2 σχόλια:

  1. Είμαι και εγώ ένας Ρ/Η. Είμαι ένας από σας. Και λέω είμαι γιατί εργάζομαι ακόμη. Στο ίδιο αντικείμενο που καμία σχέση δεν έχει με την εποχή εκείνη. Θυμάμαι με νοσταλγία τα χρόνια εκείνα και ας ήμουν παιδάκι μπροστά σας. Πολλοί από σας υπήρξαμε οι μέντορές μου αλλά και κάποιοι άλλοι παραδείγματα προς αποφυγή. Όπως και βάψει σας εκτιμώ όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή